Al langere tijd zochten wij (Annemarie en Jobert) naar een manier om praktisch invulling te kunnen geven aan Jezus’ oproep om er te zijn voor je naaste.
Daarbij dachten we eraan om wellicht buiten Nederland ontwikkelings- of zendingswerk te gaan doen. Maar het idee werd niet concreet en de zoektocht bleef. Tot de zomer van 2015.
De situatie in het Midden-Oosten bracht een vluchtelingenstroom op gang richting Europa. Annemarie besloot voor twee weken als vrijwilliger te gaan helpen op Lesbos, waar veel vluchtelingen vanuit Turkije via de zee in Europa aankwamen. De periode voor, tijdens en na de reis heeft ons op bijzondere wijze Gods macht laten zien en ons geloofsleven enorm versterkt.
Deze ervaring op Lesbos en de blijvende roep vanuit Gods woord om de vreemdeling op te vangen en gastvrij te zijn, resulteerden uiteindelijk in onze verhuizing naar de Munnikenweg en de realisatie van Huis van Liefde en Huis van Hoop als tijdelijke opvang voor mensen (waaronder vluchtelingen) die onderdak of rust zoeken.
We weten dat alles wat we hebben uiteindelijk van God is. Maar tijdens een conferentie werd het heel concreet verteld: het is niet ons huis, maar Gods huis, niet ons geld, maar Gods geld en niet onze tijd, maar Gods tijd. Dat kwam wel binnen, en maakt delen eenvoudiger. En in die overtuiging zien we het als een roeping om ons huis, ons geld en onze tijd te delen met anderen. Op die manier hopen we iets te laten zien van Gods liefde voor ons en daarmee praktisch gehoor te geven aan Gods eigen roep om er voor de vreemdeling te zijn en gastvrijheid te tonen.